به گزارش «اخبار خودرو»، نشست خبری حمیدرضا صمدی، رئیس هیاتمدیره هلدینگ «رایزکو» با اصحاب رسانه در حالی برگزار شد که وی خودروسازان و قطعهسازان را مسئول رسیدن به این شرایط دانست. بحث مشکلات صنعت قطعهسازی و عدم تعامل بین گروههای مختلف قطعهسازان و همچنین خودروسازان البته ضرورت گفتوگو و رسیدن به اجماعی برای خروج از وضعیت فعلی که صنعت خودرو و قطعهسازی با آن روبهرو هستند، ازجمله محورهای اصلی این نشست خبری بود.
مدیران قطعهسازان مرتبا از اوضاع بد صنعت قطعهسازی میگویند و اینکه زنگ خطر برای تعطیلی کامل این صنعت به صدا درآمده است. شما بهعنوان یکی از مدیران صنعت قطعه کشور، تا چه حد شرایط را بحرانی میدانید؟ مشکل اصلی و راه حل این مشکلات چیستند؟
درحالحاضر حدود 150 تا 300 واحد قطعهسازی تعطیل یا نیمهتعطیل هستند اما گوش شنوایی برای مشکلات این صنعت وجود ندارد. باید هم قطعهسازان و هم خودروسازان مورد حمایت قرار گیرند و به آنها کمک شود. مشکل اصلی، سیاستگذاری است. باید در زمان سیاستگذاری، برای بخش اشتغال ارزش قائل شویم. کافی است دولت برای دوره سهساله بهره بانکی را به صفر برساند و مابهالتفاوت پولی را که بعدا بابت بیمه بیکاری نیروهای قطعهسازان پرداخت خواهد کرد، برای دوره سهساله پرداخت کند. بعد از این مدت قطعا شاهد رونق در این صنعت خواهیم بود. اگر کسی به فکر این صنعت نباشد، قطعا مشکلساز خواهد شد.
در شکلگیری وضعیت فعلی، تا چه اندازه قطعهسازان و چقدر خودروسازان مقصرند؟ یعنی در این فاصله که تحریمها رفته و دوباره برگشتهاند، چه فرصتسوزیهایی در این بخش صورت گرفته است؟
من دنبال مقصر نیستم، بلکه باید برای این وضعیت دنبال مسئول باشیم. قطعهسازان و خودروسازان با هم مسئول رسیدن به این شرایط و خروج از آن هستند. آنها باید در سیاستگذاری و اجرا برای خروج از این وضعیت همگام باشند. متاسفانه هر بار به سراغ این همدلی میرویم، به دلایلی اتفاق نمیافتد. شاید ما هم اشکالاتی داشتیم که نتوانستیم با طرف مقابل مذاکره کنیم. صحبت نکردن باهم بزرگترین ایراد ماست.
ریشه اختلاف قطعهسازان را در چه میدانید؟
هیجان بیجا برای دستیابی به سهم بیشتر شاید اصلیترین دلیل اختلافهاست.
قطعهسازان چگونه میتوانند به تفاهم برسند؟
از آنجا که اکثر قطعهسازان در یک رده سنی و متولد دهه 60 هستند، دوران هیجانِ رسیدن به قله را پشت سر گذاشتهاند. بنابراین راحت میتوانند سر یک میز بنشینند و مسائل را حل کنند. این همدلی باید واقعی باشد، نه این که در حد شعار و صوری باقی بماند.
پیشنهاد شما به خودروسازان و قطعهسازان چیست؟
خودروسازان باید تعامل خود را با قطعهسازان بیشتر کنند. این کار را نیز باید با برنامه انجام دهند نه اینکه با دستور به دنبال تکمیل خودروهای کف (خودروهای ناقص در خودروسازیها)
باشند. قطعهسازان نیز باید هرچه زودتر با یکدیگر سر یک میز بنشینند. اگر این اقدام را انجام ندهند، اتفاق ناگواری میافتد.
حمیدرضا صمدی، رئیس هیاتمدیره هلدینگ «رایزکو»:
چرا تحریمها از جاده مخصوص آغاز شد؟
دولت اردیبهشتماه دوباره با مسالهای به نام تحریم روبهرو شد که شروع آن، یک بازی ناخواسته برای صنعت ایران بوده، این در حالی است که هدف اصلی تحریمکنندگان اقتصاد ایران بوده و نقاطی هدف گرفته شدهاند که اشتغالزا هستند و سهم بالایی در ارزشافزوده کشور دارند. دشمنان خارجی با همیت و برخی افراد نیز با ناآگاهی در داخل کشور، به صنعت خودرو ایران لطمه وارد کرده و تلاش میکنند تا این صنعت را زمینگیر کنند؛ اکنون باید به فکر حفظ اشتغال و عدد ثابت تولید باشیم، بههرحال تحریم ها از جادهمخصوص شروع شده است؛ چراکه میزان اشتغال در این منطقه به چشم میخورد. پس، اکنون زمان آن نیست که دنبال مقصر بگردیم و باید دستبهدست هم بدهیم تا مشکلات حل شوند. درحالحاضر آژیر خطر جنگ اقتصادی را یک نفر باید به صدا درآورد و همه بسیج شوند تا از آسیبهای جنگ، اقتصاد کشور را نجات دهند.
مشکل خودروهای کف کارخانهها و حفظ اشتغال
بهجای حل مشکل خودروهای کف کارخانه و خودروساز بارها از طریق برخی مراجع به خودروسازان اعلام کردهایم ما یک خانواده هستیم و صنعت قطعه و خودروسازی باید مساله خود را در خانواده حل کنند. بدونشک در صورت کشیدهشدن این مساله به بیرون خانواده، تبدیل به مشکل خواهد شد، بهخصوص اینکه صنعت خودرو کشور با قدمت بالای ۶۰سال، هنوز هم یک صنعت مونتاژکار است که باوجود همه ظرفیتها هنوز نتوانستهایم به جایگاه مناسب برسیم.
هماکنون یکمیلیون و ۲۵۰هزار نفر در صنعت قطعهسازی و خودروسازی مشغول به کار هستند. کار در صنعت قطعهسازی مانند بازی شطرنج است؛ وقتی بلد نیستیم، همه میخواهند آن را به ما یاد بدهند و وقتی که این بازی را یاد میگیریم، همه میخواهند ما را شکست دهند، درحالیکه همه تلاش ما حفظ پایدار اشتغال و عدد تولید است و سعی کردیم در این مسیر صنعت را به روز نگاه داشته و از فناوری روز اروپا و آلمان استفاده کنیم.
خواهش خودروسازان از بانکیها برای ادامه تولید
درحالحاضر 100هزار خودرو ناقص در کف کارخانهها برای هریک از خودروسازان وجود دارد. اگر هر خودرو ناقص کف کارخانه را بهطور متوسط ۵۰میلیونتومان در نظر بگیریم، این سرمایه بزرگ معادل 10هزارمیلیاردتومان است که میتوان با تدبیر این مشکل را حل کرد. اما با این وجود، قطعهسازان و خودروسازان برای دریافت 4هزارمیلیاردتومان تسهیلات از بانکها در انتظارند تا قادر به ادامه تولید باشند، درحالیکه براساس ترازنامه بانکها، سهم صنعت در وامدهی بانکها باید به ۴۰درصد برسد.
خصوصیسازی تا سال 99 هم به نتیجه نمیرسد
حضور دولت در سالهای 68 تا 82 لازم بود؛ چراکه فضای بعد از جنگ بود و این صنعت نیاز به آرایش جدید داشت اما باید بعد از جنگ از این صنعت خارج میشد. درهمینحال، در سال ۹۰ شورای رقابت در فروردینماه مصوبهای به شماره ۶۳ داشت که مطابق با آن، خودروسازی باید واگذار میشد، اما این موضوع اجرایی نشد؛ درحالیکه دولت نیز نمیتواند طی دو سال این کار را انجام دهد.
این واگذاری از سوی وزارت صنعت، تا سال ۹۹ هدفگذاری شده است و بدونشک با طولانیشدن زمان کار بهطور قطع به نتیجه نخواهد رسید. زیرا وقتی برای کار فوریتی تعیین نشود، آن کار به سرانجام نمیرسد. اما با اینحال، واگذاری سهام شروع یک قدم مثبت است و دولت باید در تمام بخشها سیاستگذار و ناظر باشد .
حمایت دولت و بهره بانکی مناسب؛ راه صادرات
در صورت حمایت دولت و در اختیار داشتن برنامه مشخص در کنار بهرهبانکی مناسب برای تولید میتوان صادرات در این حوزه را توسعه داد. این در حالی است که دولت هیچ سیاستی برای صادرات ارزش افزوده ندارد و تنها خامفروش است و این اختلاف بخش خصوصی با دولت است.
پویش ساخت داخلی با موفقیت 10درصدی
ایده پویش ساخت داخلی قطعات و فراخوان آن شاید 5 تا 10درصد موفقیت و پیشرفت داشته باشد. موفقیت پویش داخلیسازی قطعات به اندازه انتظار دولت از آن نخواهد بود. تولید قطعهای مانند آیسییو با فراخوان عملی نخواهد شد، چراکه برای تولید این قطعات ابتدا باید یک برنامه تولید میلیاردی نوشت که توجیه اقتصادی داشته باشد و در ادامه یک سرمایهگذاری عظیم انجام داد.
پیش از این، یک کارخانه تولید مگنت در اصفهان راهاندازی شده بود که بهدلیل تیراژ کم تولید خیلی زود ورشکسته و جمع شد. تولید دوباره چرخ اشتباه است و برای تکرار تولید آن نباید هزینه شود و بهتر است در شرایط امروز، بر مزایای اقتصادی و تواناییهای کشور کار کنیم و با راهاندازی اتاقهای فکر و استفاده از فکر بزرگان، نسبتبه ذخیره انرژیها، تصمیمگیریهای صحیح و انجام سریع آن
اقدام کرد.
گردش مالی 150هزارمیلیاردتومانی صنعت قطعه در سال 96
گردش مالی صنعت قطعهسازی در سال 96 بیشاز 150هزارمیلیاردتومان بوده است. احتمالا برای سال جاری و با حساب افترمارکت (بازار خدمات) این رقم به بیشاز 300هزارمیلیاردتومان برسد. 300هزارمیلیاردتومان، رقم بسیار بالایی است، پس لازم نیست همدیگر را از میدان
بهدر کنیم.
کاهش عدد مکانیکی و تکمیل خودروهای ناقص
خودروهای ناقص با یک برنامهریزی درست سهماهه قابلیت تکمیلشدن را دارند. اگر خودروسازان در سهماه عدد مکانیکی خود را بهصورت مقطعی کاهش دهند، میتوانند خودروهای کف کارخانه را جمع کنند. بنابراین، لازم است خودروسازان به این پیشنهاد فکر کنند، چراکه همه قطعات قابلتامین است.
تغییر ساختار مدیریت؛ راهکار حل مشکلات صنعت خودرو
راهکار، حل مشکلات صنعت خودرو تغییر ساختار مدیریت است، بخش خصوصی باید عهدهدار مدیریت شود و با استفاده از پلتفرم مشترک و با همکاری خودروسازان داخلی و استفاده از طراحی ماژولار کار را پیش ببرد. در سال گذشته، 4درصد تولید ناخالص داخلی به صنعت خودرو اختصاص یافت که این میزان 20درصد تولید ناخالص داخلی بخش صنعت را شامل میشود.
همچنین 700هزار نفر در این صنعت مشغول به فعالیت هستند که با احتساب اشتغال 7میلیون و 600هزار نفری که در صنعت فعال هستند، سهم صنعت خودرو از اشتغال 10درصد است. بر اساس پیشبینیها نیز مقرر است این میزان در افق 1404 به 12درصد برسد.
تحریمهای داخلی، عدم امکان فضای لازم برای ورود بخش خصوصی به صنعت خودرو، عدم انجام سرمایهگذاری هدفمند با مزیت رقابتی، هزینه بالای تامین مالی، تورم بالا و تامین مالی صنعت خودرو از مشکلات این صنعت به شمار میرود. درعینحال کمتوجهی به ارتقای فناوری و دانش روز و مزیت رقابتی برای صادرات نیز از دیگر چالشهای این حوزه بهشمار میرود.
بنابراین، بخش خصوصی باید عهدهدار مدیریت شود و با استفاده از پلتفرم مشترک همکاری خودروسازان داخلی و استفاده از طراحی ماژولار منابع داخلی، تسهیل دسترسی به منابع داخلی، کاهش هزینههای سربار، سرمایهگذاری در مراکز تحقیق و توسعه و سیستمهای نظارت بر استاندارد قطعهساز و خودروساز کار را پیش ببرد.
آرمان موسوی، مدیرعامل «اَورند پیشرو» :
همکاری با ایرانخودرو برای داخلیسازی پژو 301
هماکنون داخلیسازی قطعات خودرو پژو 301 آغاز شده و از اَورندپیشرو نیز برای همکاری دعوت به عمل آمده است، اما بر سر موارد و نحوه همکاری باید با ایرانخودرو به جمعبندی برسیم. این در حالی است که این شرکت امکانات و زیرساختهای مورد نیاز را در پروژه 2008 ایجاد کرد و آمادگی تولید را دارد، اما توافق بر سر چگونگی همکاری ضروری است، بهویژه آنکه مطالبات ما از خودروسازان به بیش از 300میلیارد تومان رسیده است.
سرمایهگذاریهای مستمر انجامشده این شرکت، بیش از یکهزار میلیارد تومان ارزش دارد. این در حالی است که بهصورت مستمر در دانش فنی سرمایهگذاری کرده و در ردیف نخستین شرکتهایی بوده که در زنجیره تامین پژو قرار گرفته و مجوز لازم را دریافت کرده است.
بنابراین، اگر انحصار در تولید وجود دارد، به دلیل نبود فناوری در سایر شرکتهاست. اَورندپیشرو درحالحاضر 85درصد کل سیستم سوخت خودروسازی ایرانخودرو، سایپا و زامیاد را تامین میکند و در این 20سال سابقه کاری یک دقیقه نیز «خوابش خط» به نام این شرکت دیده نشده است.
اَورندپیشرو حتی در سال 91 با وجود تحریمها همواره نسبتبه تامین نیاز خودروسازان اقدام کرده، تاجاییکه تاکنون به کمک این شرکت 13هزار پژو2008 تولید شده و 7هزار خودرو نیز در دست تولید است. باتوجه به سهم بالای این شرکت در تامین سیستم سوخترسانی امکان ندارد این شرکت از تحویل قطعه سر باز بزند. چراکه تولید خودرو بدون این سیستم امکانپذیر نیست.
پاکدامن، مدیرعامل پارت پلاستیک خراسان :
تحریمها صادرات «پارتپلاستیک» را متوقف کرد
درحالحاضر بیش از 50درصد سیستم سوخترسانی در دنیا توسط سه شرکت تولید میشود که اَورندپیشرو نیز توانسته است با تولید باکیفیت به ایتالیا صادرات داشته باشد، اما به دلیل تحریمها در دور نخست صادرات متوقف شد. این در حالی بود که مجوز صادرات به فرانسه و اسپانیا را نیز دریافت کرده بودیم. اصلیترین مشکل، تحریم و انتقال منابع مالی است. اما به محض بازشدن راهها و شرایط برای صادرات، این موضوع را پیش خواهیم برد.